maandag 27 juni 2016

Herinneringen aan Budapest







De bonte kraai

Aquarelpotloden in mijn schetsboek
29,07 / 42 cm











Kanttekening 

Het gebouw met de koepels op het achterplan, is de St.- Stephanus basiliek getekend vanaf de muur rond het binnenplein van het Budapesti Történeti Múzeum, waar ik de gekste toeren uithaalde om deze corvus cornix te kunnen vastleggen.
Het was voor de toeristen een attractie op zich om gade te slaan hoe dit dier me voor de gek hield door steeds weer op te vliegen en ergens anders plaats te nemen, met mij op de hielen.
Uiteindelijk denk ik dat ie medelijden met me kreeg toen hij neerstreek op de muur en lang genoeg poseerde om m'n ding te kunnen doen, me hierbij het mooiste panorama op de achtergrond bezorgend dat ik me maar kon voorstellen. Wat een kanjer vond ik toen, die bonte kraai...!








dinsdag 21 juni 2016

De schrijver








Filip De Pillecyn

Grafietstudie
in mijn schetsboek
29,07/42 cm




Kanttekening :

De onvolprezen "Prins der Nederlandse letteren", geboren en getogen daar waar Durme en Schelde samenvloeien ..., waar o.a. ook Herman Brusselmans ter wereld kwam en ik zelf het levenslicht voor het eerst mocht aanschouwen. Een plekje waarvan je lyrisch wordt.

Lees zelf maar :

"Ik sta in de laatste klaarte van de namiddag en staar naar de wazige plek, daar over de rivier, waar mijn land ligt, het gehucht achter de dijken.
Dat is nog onverwoest hetzelfde gebleven. En met onverminderde vreugde zie ik het steeds weer. Mijn land van het wilde groen in de hovingen en langs de sloten, waarover de wind ongehinderd in eindeloze rukken woedt, hoek tussen stroom en rivier, riet en slijk, zware luchten met zwarte vogels, dronkenschap van ruimte die op u neerkomt op de hoge dijken.
Nu weet ik dat het niet om de mensen was dat mijn stille hartstocht mij steeds daarheen trok. Het was de aarde die ik minde en ik hield van de mensen omdat zij op dat plekje woonden, omdat zij in dat land hun gestalte hadden gekregen. En niet wat men volk noemt is het wat mij met liefde en woede heeft vervuld van toen ik een knaap was en las over grootheid en vernedering van dat volk. De schurken zijn er geëerd en de hypokrisie is de stijl van hun leven. Het land was het, het enige wat trouw blijft en beminnenswaard; en de hartstocht van het kind is gegroeid zoals de notelaar op de dijk, tot de levensdrift van de man. En als ik het overschouw, meer nog met de ogen van mijn geest dan met die van het lichaam, heb ik het gevoel van lichamelijke verbondenheid die bloed jaagt naar bloed en de man drijft naar de vrouw die hij liefheeft. En ik denk hoe het wezen zal, als mijn lichaam zal gemengd zijn met zijn aarde, met de tot aarde verworden lichamen van die daar hebben geleefd. Daarboven zullen de sparren ruisen en bloeit en verdort eenzaam de hei, daarbeneden in de wijde glooiing van de beemden wuift het gras op uit de zware, slijkdoortrokken aarde, en over de rivier, in de wilde verwarring van lis en kreupelhout, gaat de eeuwigruisende ademtocht van het water." 



Fragment uit : "Mensen achter de dijk." (8e druk -  De Clauwaert v.z.w - Leuven - 1971) 
van Filip De Pillecyn   °Hamme a/d Durme 25 maart 1891 - U Gent 7 augustus 1962







donderdag 9 juni 2016

Kerkje van Tielrode gezien vanaf de Durmedijk









 De questa 

Grafiettekening in mijn schetsboek
29,07 / 42 cm





Kanttekening


Vandaag heb ik van het mooie weer geprofiteerd om langs de boorden van mijn lievelingsriviertje te gaan schetsen...
Over de Mirabrug fietste ik rechtsaf en koos een bankje langs de dijk ter hoogte van de dorpskern van Tielrode. Zeg nu zelf, is het geen prachtige streek waar ik geboren ben..?